Coś trzeba robić...

Coś trzeba robić, by się nie nudzić. Ja sobie zawsze znajdę zajęcie, u mnie nudy nie ma :) Posprzątałam pracownię! Hahaahaaa... :) Niektórzy tak mają, że więcej znajdą w swoim nieładzie artystycznym, niż po gruntownych porządkach :) No i znalazłam! Ścinki! Uszyłam z nich zakładkę do książek. Teraz więcej się czyta, przyda się. 

Czytam... 

Bez wyjścia na świeże powietrze trudno żyć. Nie chodzi tu też o stanie na balkonie czy wyglądanie przez okno. Chodzi mi o spacer. Przyznaję... bywam w "moim lesie", nieopodal... Wstaje słońce, ja razem z nim... śniadanie i... tak koło siódmej... 

Po drodze, w ogródkach kwitnące drzewa owocowe. W "moim lesie" jeszcze nie widać rozbuchanej wiosny, ale kwitną fiołki i zawilec gajowy. Są tam duże, stare dęby, zagajniki brzozowe... na jeziorku słychać głosy kaczek, na ścieżkach widać ślady dzików i saren. No i natknęłam się na pracowite mrówki (trzecia fotka na górze w moim kolażu)! Zdjęcie nie oddaje tego co zobaczyłam. Z daleka, kopiec, mieniący się. Podeszłam bliżej... a to całe się ruszało! Cała nasłoneczniona strona w ruchu! Mrówka, przy mrówce, mrówka, mrówkę pogania! Za jakiś czas będzie to kopiec, na wysokość metra, półtora...! Wiecie, że te mrowiska są pod ochroną? No i to cały mój leśny spacer, przy porannym śpiewie ptaków... żywej duszy nie spotykam! Jednak... ludzie tam bywają! Proszę... spójrzcie na ostatnie zdjęcie na dole... czar prysł :(

Pozdrawiam i życzę pięknej wiosny... mimo wszystko :)